Ernesto Sabato, argentyński pisarz i eseista (24.06.1911 - 30.04.2011)
Doktor fizyki, tytuł uzyskał na uniwersytecie Universidad Nacional de La Plata.
W 1945 roku zrezygnował z kariery pisarskiej na rzecz bycia pisarzem i malarzem.
W 1984 roku otrzymał Nagrodę Cervantesa.
W 1984 roku przewodniczył komisji CONADEP, badającej zbrodnie argentyńskiej junty wojskowej.
Sabato pochodził rodziny mieszczańskiej, około roku 1930 został aktywistą komunistycznym.
W roku 1933, już jako sekretarz generalny młodzieżowych organizacji komunistycznych w Argentynie, udał się na kongres przeciwko faszyzmowi i wojnie w Brukseli, skąd miał się następnie wybrać do Moskwy. Jednakże, dowiedziawszy się przedtem o kulisach pokazowych procesów moskiewskich, stał się zarówno wrogiem faszyzmu, jak i stalinizmu. Został wtedy na czas jakiś w Paryżu, gdzie pracował m.in. jako fizyk jądrowy (był świadkiem rozszczepienia uranu, przez co cały czas obawiał się skutków posiadania przez ludzkość tak niebezpiecznej broni, jak broń atomowa).
Od roku 1940 pracował na uniwersytecie na katedrze fizyki. Usunięto go ze stanowiska, gdy do władzy doszedł faszyzujący Juan Peron. Sabato zajął się wtedy wyłącznie literaturą i publicystyką.
Wielką sławę przyniosła mu także powieść "Tunel" .Jego sława pisarska rozrosła się po całym świecie za sprawą boomu na literaturę latynoamerykańską, który rozpoczął się w latach 60. XX wieku.
W jednym ze swoich esejów Sabato napisał, że pisarz powinien przez całe życie tworzyć jedną książkę. Jego marzeniem było stworzenie dzieła doskonałego. Uznanie zyskał trzema wydanymi powieściami.
Książki:
Tunel (El túnel, 1948)
O bohaterach i grobach (Sobre héroes y tumbas, 1961)
Abaddon Anioł Zagłady (Abaddon el Exterminador, 1974)
Marek Błachowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz