Khalil Gibran

W latach sześćdziesiątych jego teksty były manifestem hippisów, w latach osiemdziesiątych spotykaliśmy się ze znajomymi ze studiów by czytać go na głos i dyskutować. Inspirował nas i zachwycał głębią przemyśleń. Może dlatego, że Khalil Gibran był dobrym poetą i malarzem, może dlatego, że przylgnęła do niego aura proroka. Urodzony w 1883 roku oryg. Dżubran Chalil Dżubra ( później przyjął nazwisko Khalil Gibran) pochodzący z Libanu pisarz znany głównie ze swojej poetyckiej powieści, przez wielu uważanej za natchnioną i traktowaną jako księgę żródło, zatytułowanej "Prorok" będzie dziś bohaterem Meandrów Klasyki. Był utalentowanym artystą malarzem studiował w L'Ecole d'art w Paryżu razem z Augustem Rodinem. Zmarł w wieku 48 lat, pozostawił po sobie wiersze, listy miłosne ( wspaniała lektura), "Proroka" i "Ogród Proroka", "Jezus syn człowieczy" i kilka innych dzieł nie tłumaczonych na język polski. Gibran pisze literaturę sofistyczną, filozoficzną przepełnioną poetyckimi metaforami. Trudno jego dzieła zaliczyć do tradycyjnie pojętej zachodniej prozy, słownik pisarzy lokuje go w nurcie syryjsko- amerykańskim. Gibran bywa odkrywczy i genialny, choć jego wrogowie zarzucają mu pompatyczny styl i zadęcie, operowanie wytartymi mądrościami rodem z świętych ksiąg ( Koranu i Biblii- Gibran był chrześcijaninem) Treści, które przekazuje inspirują i budzą refleksje. Gibran jest człowiekiem głęboko skupionym na duchowości, rady których udziela często sama przepraktykował i tym są cenniejsze. Czytałam go w zeszłym tygodniu po dwudziestu latach, nie zachwycił mnie az tak bardzo. Wydał mi się nieco staroświecki i za mało odkrywczy, banalny. Wydaje mi się, ze jestem zbyt zgorzkniała by ocenić go dobrze. Ważne jest to, że jego życie pozostało w zgodzie z tym co napisał. Kiedy go czytamy warto pamiętać, że Gibran Khalil pochodził z arabskiego kręgu kulturowego, pisał tak jak sie pisze arabskie opowieści. Serdecznie polecam Listy miłosne pisane do Mary Haskell – piękna lektura. A oto kilka cytatów z jego twórczości.

"A jeśli kochasz i pragniesz, niechaj takie będą twoje pragnienia:
Rozpłynąć się w wartki strumień, który nocy nuci swą melodię.
Poznać ból z nadmiaru czułości.
Nosić ranę zadaną poprzez twe własne rozumienie miłości.
Krwawić dobrowolnie i z radością.
Budzić się o świcie z uskrzydlonym sercem i dziękować za kolejny dzień kochania.
Odpoczywać w południe przywołując miłosną ekstazę.
Powracać do domu z wieczorną bryzą, niosąc w sobie wdzięczność i spać z modlitwą w sercu za twoje kochanie i pieśnią chwały na ustach."

( " Prorok" tł. Ernest Bryll)

Jeszcze jeden cytat z "Listów miłosnych" pisanych do Mary Haskell:

"Gdy nie kochamy i nie czujemy własnego piękna, staramy się być ciągle zajęci. Nie pozwalamy na nasze wewnętrzne dojrzewanie, bo skwapliwie planujemy każdy swój kolejny krok. Głupotą jest mówić "Chcę się rozwijać w tym kierunku". Powinniśmy akceptować nasze dojrzewanie takie, jakie się w nas objawia i pozwolić aby było naszym przewodnikiem."

Zuza Malinowska